05.43 – திலதைப்பதி - (செதலபதி)

05.43 – திலதைப்பதி - (செதலபதி)

2015-07-22

திலதைப்பதி - (இக்காலத்தில் - செதலபதி)

(மயிலாடுதுறை திருவாரூர் இடையே உள்ள தலம்)

------------------

(சந்தக் கலித்துறை - தானதன தனனா தனதானன தானா தனதானா - என்ற சந்தம்)

(அறுசீர்ச் சந்தவிருத்தம் - தானன தானன தானன தானன தானா தனதானா - என்றும் நோக்கலாம்)

(சம்பந்தர் தேவாரம் - 1.1.1 - "தோடுடைய செவியன்")

1)

கூருடைய இலையார் நுனைவேலுடைக் கூற்றம் குமையாமுன்

நீருடைய சடையன் பெயர்நித்தலும் நெஞ்சே நினைகண்டாய்

காருடைய மிடறன் மழுவாளொரு கையிற் றரியீசன்

சீருடைய திலதைப் பதிமேவிய செம்மான் அருள்வானே.

கூர் உடைய இலை ஆர் நுனை வேல்-உடைக் கூற்றம் குமையாமுன் - கூர்மையான திரிசூலத்தை ஏந்திய காலன் அழிப்பதன்முன்னம்;

நீர் உடைய சடையன் பெயர் நித்தலும் நெஞ்சே நினை கண்டாய் - மனமே, கங்கைச்சடையன் நாமத்தைத் தினந்தோறும் நினைவாயாக; (கண்டாய் - ஒரு முன்னிலை அசைச்சொல்); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.41.3 - "நீநாளும் நன்னெஞ்சே நினைகண்டாய்");

கார் உடைய மிடறன், மழுவாள் ஒரு கையில் தரி ஈசன், - கரிய கண்டன், ஒரு கையில் மழுவாயுதத்தை ஏந்தும் ஈசன்;

சீர் உடைய திலதைப்பதி மேவிய செம்மான் அருள்வானே - அழகிய, பெருமைமிக்க திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவபெருமான் அருள்புரிவான்; (சம்பந்தர் தேவாரம் – 1.87.10 - "செருமால் விடையூரும் செம்மான்");

2)

பேரழிந்து பிணமாய்ப் பலரும்பல பேசா முனம்நெஞ்சே

நாரணிந்து தினமும் விடையூர்தியன் நாமம் நினைகண்டாய்

வாரணிந்த முலையாள் மலைமங்கையை வாமத் தமரீசன்

சீரணிந்த திலதைப் பதிமேவிய செம்மான் அருள்வானே.

பேர் அழிந்து பிணம் ஆய்ப் பலரும் பல பேசாமுனம் நெஞ்சே - மனமே! பெயரை நீக்கிப் பிணம் என்ற பெயர் ஆகிப், பலரும் பலவாறு பேசுவதன் முன்னமே; (ஐயடிகள் காடவர்கோன் நாயனார் - சேத்திர வெண்பா - 11.5.8 - "பெட்டப் பிணமென்று பேரிட்டு");

நார் அணிந்து தினமும் விடையூர்தியன் நாமம் நினை கண்டாய் - அன்பு பூண்டு, தினந்தோறும், இடபவாகனன் ஆன ஈசன் திருநாமத்தை நினைவாயாக; (நார் - அன்பு)

வார் அணிந்த முலையாள் மலைமங்கையை வாமத்து அமர் ஈசன் - கச்சு அணிந்த தனத்தை உடைய மலைமகளை இடப்பாகமாக விரும்பும் ஈசன்;

சீர் அணிந்த திலதைப்பதி மேவிய செம்மான் அருள்வானே - அழகிய, பெருமைமிக்க திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவபெருமான் அருள்புரிவான்;

3)

மையணிந்த சவமாய் இடுகாட்டெரி வையா முனம்நெஞ்சே

நெய்யணிந்த இலைமூன் றுடைவேலனை நித்தல் நினைகண்டாய்

பையணிந்த அரவைப் பனிவெண்மதிப் பக்கம் புனையீசன்

செய்யணிந்த திலதைப் பதிமேவிய செம்மான் அருள்வானே.

மை அணிந்த சவம் ஆய் இடுகாட்டு எரி வையா முனம், நெஞ்சே, - மனமே! மையால் அலங்கரிக்கப்பட்ட கண்ணுடைய பிணம் ஆகிச், சுடுகாட்டில் தீ வைக்கப்படுவதன் முன்னமே; (ஐயடிகள் காடவர்கோன் நாயனார் - சேத்திர வெண்பா - 11.5.6 - "மாலை தலைக்கணிந்து மையெழுதி");

நெய் அணிந்த இலை மூன்று உடை வேலனை நித்தல் நினை கண்டாய் - நெய் பூசப்பெற்ற திரிசூலத்தை ஏந்திய பெருமானைத் தினந்தோறும் நினைவாயாக;

பை அணிந்த அரவைப் பனி வெண் மதிப் பக்கம் புனை ஈசன் - படத்தை உடைய பாம்பைக் குளிர்ந்த வெண்பிறைச்சந்திரனுக்கு அருகே அணியும் ஈசன்;

செய் அணிந்த திலதைப்பதி மேவிய செம்மான் அருள்வானே - வயல்களால் சூழப்பெற்ற திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவபெருமான் அருள்புரிவான்;

4)

கான்பொருந்தி எரியிற் பொடியாகிடு காலம் அடையாமுன்

ஊன்பொருந்து தலையேந் தரனற்பெயர் உன்னாய் மடநெஞ்சே

மான்பொருந்து கரவன் பொடிபூசிய மார்பிற் புரிநூலன்

தேன்பொருந்து திலதைப் பதிமேவிய செம்மான் அருள்வானே.

கான் பொருந்தி எரியில் பொடி ஆகிடு காலம் அடையாமுன் - சுடுகாட்டை அடைந்து தீயில் சாம்பல் ஆகும் காலம் அடைவதன்முன்னே; (பொருந்துதல் - அடைதல்.)

ஊன் பொருந்து தலை ஏந்து அரன் நற்பெயர் உன்னாய் மட நெஞ்சே - புலால் பொருந்திய பிரமனது மண்டையோட்டை ஏந்துகின்ற ஹரனுடைய நல்ல நாமத்தைப், பேதை மனமே, சிந்திப்பாயாக; (உன்னுதல் - நினைத்தல்); (திருவாசகம் - திருக்கோத்தும்பி - 8.10.2 - "ஊனார் உடைதலையில் உண்பலிதேர் அம்பலவன்");

மான் பொருந்து கரவன், பொடி பூசிய மார்பில் புரி நூலன் - கையில் மானை ஏந்தியவன், திருநீறு பூசிய மார்பில் முப்புரிநூல் அணிந்தவன்; (கரவன் - கரத்தை உடையவன்); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.23.1 - "உழையார் கரவா");

தேன் பொருந்து திலதைப்பதி மேவிய செம்மான் அருள்வானே - (சோலைகளால் சூழப்பெற்றதால்) வாசம் கமழும் திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவபெருமான் அருள்புரிவான்; (தேன் - வாசனை; தேனீ / வண்டு);

5)

உருமெலிந்து வயதாய் அழியாமுனம் உன்னாய் மடநெஞ்சே

மருமலிந்த மலர்வெண் மதியம்புனை மைந்தன் திருநாமம்;

இருள்மலிந்த கரியின் உரிபோர்த்தவன், ஏரார் பொழில்சூழ்ந்த

திருமலிந்த திலதைப் பதிமேவிய செம்மான் அருள்வானே.

வயது ஆய் - வயது ஆகி - முதுமை அடைந்து;

உன்னாய் - சிந்திப்பாயாக;

மரு - வாசனை;

மலிதல் - மிகுதல்;

மைந்தன் - இளைஞன்; வீரன்;

இருள் மலிந்த கரியின் உரி போர்த்தவன் - கரிய ஆனையின் தோலை உரித்துப் போர்த்தவன்; (இருள் - கறுப்பு ); (கரியின் உரி - யானைத்தோல்);

ஏர் ஆர் - அழகிய;

6)

சங்கையற்று மகிழத் தவறாதிரு தாளைத் தொழுநெஞ்சே

அங்கமேற்ற அணிதோள் உடையான்மதன் ஆகம் பொடிசெய்தான்

கங்கையாற்றின் அயலே கமழ்போதொடு நாகம் கதிராரும்

திங்களேற்ற முடியன் திலதைப்பதிச் செம்மான் அருள்வானே.

சங்கை அற்று மகிழத், தவறாது இரு தாளைத் தொழு நெஞ்சே - அச்சம் நீங்கி ஐயமின்றி இன்புறவேண்டில், என்றும் ஈசன் இணையடியை வணங்கு நெஞ்சமே; (சங்கை - அச்சம்; சந்தேகம்);

அங்கம் ஏற்ற அணி தோள் உடையான், மதன் ஆகம் பொடி செய்தான் - கங்காள வேடமுடையவன்; மன்மதனுடைய உடலைச் சாம்பலாக்கியவன்; (அங்கம் - எலும்பு; கங்காளம்); (ஆகம் - உடல்);

கங்கை ஆற்றின் அயலே, கமழ் போதொடு, நாகம், கதிர் ஆரும் திங்கள் ஏற்ற முடியன் - திருமுடிமேல் கங்கை நதியையும் வாசமலர்களையும் பாம்பையும் கிரணங்களை உடைய பிறைச்சந்திரனையும் அணிந்தவன்;

திலதைப்பதிச் செம்மான் அருள்வானே - .திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவன் அருள்புரிவான்;

7)

நீறணிந்த பெருமான் புகழேநிதம் நெஞ்சே நினைகண்டாய்

ஆறணிந்த சடையன் மழுவாளினன் அஞ்சொல் மடவாளோர்

கூறணிந்த வடிவன் துடியேந்திய கூத்தன் குளிர்சோலை

சேறணிந்த வயல்சூழ் திலதைப்பதிச் செம்மான் அருள்வானே.

பதம் பிரித்து:

நீறு அணிந்த பெருமான் புகழே நிதம் நெஞ்சே நினை கண்டாய்;

ஆறு அணிந்த சடையன், மழுவாளினன், அம் சொல் மடவாள் ஓர்

கூறு அணிந்த வடிவன், துடி ஏந்திய கூத்தன், குளிர் சோலை

சேறு அணிந்த வயல் சூழ் திலதைப்பதிச் செம்மான் அருள்வானே.

அம் சொல் மடவாள் - இனிய மொழி பேசும் உமையம்மை;

துடி - உடுக்கு;

குளிர் சோலை சேறு அணிந்த வயல் சூழ் - குளிர்ந்த பொழிலும் நீர்வளம் மிக்க வயலும் சூழ்ந்த;

8)

துன்னுகின்ற வினைகள் பறையத்தினம் உன்னித் துதிநெஞ்சே

முன்னிலங்கை அரையன் முடிபத்தடர் முக்கட் பெருமான்சீர்

பன்னவங்கு மிகுநாள் வரம்நல்கிய பாந்தட் சடைவள்ளல்

தென்னிலங்கு திலதைப் பதிமேவிய செம்மான் அருள்வானே.

துன்னுகின்ற வினைகள் பறையத் தினம் உன்னித் துதி நெஞ்சே - நெஞ்சமே, நெருங்கிச் சூழ்கின்ற வினைகளெல்லாம் அழியத், தினந்தோறும் எண்ணி வழிபடுவாயாக; (துன்னுதல் - பொருந்துதல்; செறிதல்); (பறைதல் - அழிதல்);

முன் இலங்கை அரையன் முடி பத்து அடர் முக்கட் பெருமான் சீர் பன்ன – முற்காலத்தில், இலங்கைக்கு அரசன் ஆன இராவணன் அவனுடைய பத்துத்தலைகளையும் நசுக்கிய முக்கண்ணனது புகழைப் பாட; (அரையன் - அரசன்); (அடர்த்தல் - நசுக்குதல்); (பன்னுதல் - பாடுதல்);

அங்கு மிகு நாள் வரம் நல்கிய பாந்தட் சடை வள்ளல் - அப்போது அவனுக்கு இரங்கி நீண்ட வாழ்நாள் வரம் கொடுத்த, சடையில் பாம்பை அணிந்த, வள்ளல்; (பாந்தள் - பாம்பு);

தென் இலங்கு திலதைப்பதி மேவிய செம்மான் அருள்வானே - அழகிய திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவபெருமான் அருள்புரிவான்; (தென் - அழகு);

9)

ஏலுமாறு தினமும் பணிசெய்திட எண்ணாய் மடநெஞ்சே

மாலுநாலு மறைசொல் லயனும்தொழ வானோங் கெரியானான்

பாலுநீரு மகிழும் பரமன்படை பார்த்தற் கருளீசன்

சேலுலாவும் கழனித் திலதைப்பதிச் செம்மான் அருள்வானே.

ஏலுமாறு - இயன்ற வகையில்;

மாலும் நாலுமறை சொல் அயனும் - திருமாலும் பிரமனும்;

பாலும் நீரும் மகிழும் பரமன் - பால், நீர் இவற்றால் அபிஷேகம் செய்யப்பெறும் பரமன்;

படை பார்த்தற்கு அருள் ஈசன் - அருச்சுனனுக்குப் பாசுபதாஸ்திரத்தைக் கொடுத்த இறைவன்;

சேல் உலாவும் கழனித் திலதைப்பதி - வயலில் சேல்மீன்கள் உலாவுகின்ற திலதைப்பதி - நீர்வளம் மிக்க வயல்சூழ்ந்த திலதைப்பதி;

10)

பாவமற அரனைப் பணியார்உரை பாங்கில் மொழிநீங்கும்

காவலுடை எயிலெய் தவனற்கழல் கையால் தொழுதேத்தும்

தூவலணி முடியன் சுடுநீறணி தூயன் துணையில்லான்

சேவமரும் பெருமான் திலதைப்பதிச் செம்மான் அருள்வானே.

பாவம் அற அரனைப் பணியார் உரை பாங்கு-இல் மொழி நீங்கும் - ஹரனைத் தொழாதவர்கள் சொல்லும் பொருத்தமற்ற பேச்சை நீங்குங்கள்;

காவல்-உடை எயில் எய்தவன் நற்கழல் கையால் தொழுது ஏத்தும் - பாதுகாப்பு மிக்க முப்புரங்களையும் ஓர் அம்பால் எய்த பெருமானுடைய நல்ல திருவடிகளைக் கையால் தொழுது போற்றுங்கள்;

தூவல் அணி முடியன், சுடுநீறு அணி தூயன், துணை இல்லான் - (கொக்கின்) இறகை முடியில் அணிந்தவன், திருநீறு பூசிய தூயவன், ஒப்பற்றவன்; (தூவல் - இறகு); (துணை - ஒப்பு);

சே அமரும் பெருமான் திலதைப்பதிச் செம்மான் அருள்வானே - இடபவாகனம் உடைய பெருமான், திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவபெருமான் அருள்புரிவான்; (சே - எருது);

11)

இன்றுதுணை இலமென் றிளையாதிரு ஈடில் புகழாளன்

மன்றினடம் இடுவான் கழலேநிதம் வாழ்த்தாய் மடநெஞ்சே

இன்றமிழை மகிழ்வான் அரிசிற்கரை ஏரார் பொழில்வானைச்

சென்றணவு திலதைப் பதிமேவிய செம்மான் அருள்வானே.

இன்று துணை இலம் என்று இளையாது இரு - இன்று நமக்கு ஒரு துணை இல்லோம் என்று நீ வருந்தவேண்டா; (இளைத்தல் - சோர்தல்; மெலிதல்); (இலம் = இலேம் / இலோம் - எமக்கு இல்லோம்); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 3.24.5 - "அடைவிலோம் என்றுநீ அயர்வொழி நெஞ்சமே"); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.82.1 - "தேவூர் அண்ணல் சேவடி அடைந்தனம் அல்லலொன் றிலமே");

ஈடு-இல் புகழாளன், மன்றில் நடம் இடுவான் கழலே நிதம் வாழ்த்தாய் மட நெஞ்சே - பேதை மனமே! ஒப்பற்ற புகழ் உடையவன், மன்றில் திருநடம் செய்பவன் திருவடியையே தினந்தோறும் வாழ்த்துவாயாக; (நடமிடுதல் - நடனம் ஆடுதல்); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 3.76.5 - "நடமிட்ட ஒருவர்க்கிடம தென்பர்");

இன் தமிழை மகிழ்வான் - இனிய தமிழ்ப்பாமாலைகளை விரும்புபவன்;

அரிசிற் கரை ஏர் ஆர் பொழில் வானைச் சென்று அணவு திலதைப்பதி மேவிய செம்மான் அருள்வானே - அரிசிலாற்றின் கரையில் அழகிய சோலைகள் மேகத்தைத் தீண்டுகின்ற திலதைப்பதியில் வீற்றிருக்கும் செம்மேனியனான சிவபெருமான் அருள்புரிவான்; (ஏர் - அழகு); (வான் - மேகம்); (அணவுதல் - அணுகுதல்);

பிற்குறிப்புகள்:

1) யாப்புக் குறிப்பு -

• சந்தக் கலித்துறை - தானதன தனனா தனதானன தானா தனதானா - என்ற சந்தம்;

• அறுசீர்ச் சந்தவிருத்தம் - தானன தானன தானன தானன தானா தனதானா - என்றும் நோக்கலாம்;

• இந்தச் சந்தம் உள்ள பாடல்களில், சில பாடல்களில் முதற்சீர் "தானதான" / "தனனதான" என்றும் வரக்காணலாம்;

2) சம்பந்தர் தேவாரம் -

• 1.1.1 - "தோடுடையசெவி யன்விடையேறியோர் தூவெண்மதிசூடிக்";

• 1.1.2 - "முற்றலாமையிள நாகமோடேன முளைக்கொம்பவைபூண்டு"

• 1.1.7 - "சடைமுயங்குபுன லன்அனலன்னெரி வீசிச்சதிர்வெய்த";

வி. சுப்பிரமணியன்

-------------- --------------