03.02
– வான்மியூர்
-
(திருவான்மியூர்
அந்தாதி)
27 January 2007 - 08 February 2007
திருவான்மியூர் அந்தாதி
-----------------------------
(வெண்பா)
91)
பிறவிப் பயன்உணராப் பேதை மனமே;
குறையா வினைக்குன்றும் குன்றும், இறையேனும்
நீவான்மி யூரை நினைத்தால், இருமைக்கும்
ஈவான்; இலையே இடர்.
92)
இடர்நீங்க, யான்ஒன் றியம்புவேன் நெஞ்சே;
படர்சடை மேல்நதி பாயும் கடவுளவன்
மேவும் திருவான்மி யூர்சென்று வேண்டுவினை
யாவும் ஒழியும் அகன்று.
93)
அகலா வினைகள் அறநெஞ்சே, வெற்பன்
மகளை இடப்பால் மகிழும் பகவான்
திருவான்மி யூர்மேய செல்வனைப் போற்றாய்;
ஒருவாதை இல்லை உனக்கு.
94)
உனக்குனக்கென் றென்றும் ஒளித்துவைத்த நெஞ்சே;
உனக்கொன் றுரைப்பேன்; ஒருநாள் உனக்கும்
வருவான் நமன்அன்று வந்துதவு வார்ஆர்?
திருவான்மி யூர்இன்றே சேர்.
95)
சேர்த்துவைத்த செல்வமுயிர் சென்ற பிறகிங்கே
ஆர்க்கென்று, நெஞ்சே, அறிவாயோ? ஆர்க்கும்
திரைசூழ்ந்த வான்மியூர்ச் செஞ்சடை அப்பன்
குரையார் கழல்பற்றிக் கொள்.
96)
கொள்ளைகொண்டென் நெஞ்சிற் குடிகொண்டான், சென்னிமேல்
வெள்ளம் தரித்த விமலனவன் உள்ள
திருவான்மி யூர்சென்று சேவடி ஏத்தி
இருப்பதே இன்பம் எனக்கு.
97)
எனக்கேன் அவன்மேல் எழுந்தது காதல்
எனஅறியேன்; வான்மியூர் ஈசன் மனத்தில்
நிறைந்திருக் கத்,துன்பங் கள்நில்லா தோடி
மறைந்திடும்; வாழ்வேன் மகிழ்ந்து.
98)
மகிழ்ந்திருக்க வேண்டில் மனமேநீ வானோர்
புகழ்ந்திடநஞ் சுண்ட பொறையன் திகழ்மதி
சேர்சடையன் மேவு திருவான்மி யூர்சென்று
பார்வதி கோனைப் பணி.
99)
பணியூரும் வேணியன் பன்றியின் கொம்பை
அணியா அணிந்த அரன்மேல் தணியா
விருப்பினால், வான்மியூர் மேயானைப் போற்றி
இருப்பதே வேலை இனி.
100)
இனியனே! என்றும் இருக்கும் இறையே!
புனிதனே! தேவர்கள் போற்றும் தனியனே!
மாசில் மணியே மருந்தீசா என்றவன்சீர்
பேசிலினி இல்லை பிறப்பு.
அன்போடு,
வி. சுப்பிரமணியன்
27 January 2007 - 08 February 2007
திருவான்மியூர் அந்தாதி
-----------------------------
(வெண்பா)
91)
பிறவிப் பயன்உணராப் பேதை மனமே;
குறையா வினைக்குன்றும் குன்றும், இறையேனும்
நீவான்மி யூரை நினைத்தால், இருமைக்கும்
ஈவான்; இலையே இடர்.
பேதை
மனமே -
அறிவற்ற
நெஞ்சமே;
இறையேனும்
-
சிறிதளவேனும்;
(இறை
-
சிறிதளவு);
வினைக்குன்று
-
மலை
அளவு உள்ள வினைகள்;
குன்றுதல்
-
அழிவடைதல்;
இருமைக்கும்
-
இம்மைக்கும்
மறுமைக்கும்;
இலையே
இடர் -
இடர்
இல்லையே;
(இடர்
-
துன்பம்);
குறிப்பு
:
"இறையேனும்
நீ வான்மியூரை நினைத்தால்"
என்ற
சொற்றொடரை இடைநிலைத் தீவகமாக இருபுறமும் இயைத்துப்
பொருள்கொள்ளல் ஆம்;
("இறையேனும்
நீ வான்மியூரை நினைத்தால்,
குறையா
வினைக்குன்றும் குன்றும்"
& "இறையேனும்
நீ வான்மியூரை நினைத்தால்,
இருமைக்கும்
ஈவான்");
92)
இடர்நீங்க, யான்ஒன் றியம்புவேன் நெஞ்சே;
படர்சடை மேல்நதி பாயும் கடவுளவன்
மேவும் திருவான்மி யூர்சென்று வேண்டுவினை
யாவும் ஒழியும் அகன்று.
(உரைநடை
அமைப்பில்:
நெஞ்சே!
இடர்
நீங்க யான் ஒன்று இயம்புவேன்;
படர்சடை
மேல் நதி பாயும் கடவுள்அவன்
மேவும் திருவான்மியூர் சென்று
வேண்டு;
வினை
யாவும் அகன்று ஒழியும்.)
படர்சடை
-
(வினைத்தொகை)
- படர்ந்த
சடை;
அகலுதல்
-
நீங்குதல்;
பிரிதல்;
93)
அகலா வினைகள் அறநெஞ்சே, வெற்பன்
மகளை இடப்பால் மகிழும் பகவான்
திருவான்மி யூர்மேய செல்வனைப் போற்றாய்;
ஒருவாதை இல்லை உனக்கு.
அகலா
-
நீங்காத;
(அகலுதல்
-
நீங்குதல்;
பிரிதல்);
அற
-
அழிவதற்கு;
(அறுதல்
-
தீர்தல்;
இல்லாமற்
போதல்);
அகலா
வினைகள் அற,
நெஞ்சே
-
மனமே,
நீங்காத
வினைகள் எல்லாம் அழிவதற்கு;
வெற்பன்
மகளை இடப்பால் மகிழும் பகவான்
-
மலையான்
மகளான பார்வதியை இடது பக்கத்தில்
ஒரு பங்காக விரும்பும் கடவுள்;
(அப்பர்
தேவாரம் -
5.55.1 - "வீறு
தானுடை வெற்பன் மடந்தையோர்
கூற னாகிலும்...");
திருவான்மியூர்
மேய செல்வனைப் போற்றாய் -
திருவான்மியூரில்
உறையும் செல்வனைப் போற்றுவாயாக;
ஒரு
வாதை இல்லை உனக்கு.
- உனக்கு
ஒரு துன்பமும் இல்லை;
94)
உனக்குனக்கென் றென்றும் ஒளித்துவைத்த நெஞ்சே;
உனக்கொன் றுரைப்பேன்; ஒருநாள் உனக்கும்
வருவான் நமன்அன்று வந்துதவு வார்ஆர்?
திருவான்மி யூர்இன்றே சேர்.
பதம்
பிரித்து:
உனக்கு
உனக்கு என்று என்றும் ஒளித்துவைத்த
நெஞ்சே;
உனக்கு
ஒன்று உரைப்பேன்;
ஒரு
நாள் உனக்கும்
வருவான்
நமன்;
அன்று
வந்து உதவுவார் ஆர்?
திருவான்மியூர்
இன்றே சேர்.
நமன்
-
எமன்;
95)
சேர்த்துவைத்த செல்வமுயிர் சென்ற பிறகிங்கே
ஆர்க்கென்று, நெஞ்சே, அறிவாயோ? ஆர்க்கும்
திரைசூழ்ந்த வான்மியூர்ச் செஞ்சடை அப்பன்
குரையார் கழல்பற்றிக் கொள்.
(உரைநடை
அமைப்பில்:
நெஞ்சே!
சேர்த்து
வைத்த செல்வம்,
உயிர்
சென்ற பிறகு,
இங்கே
ஆர்க்கு என்று அறிவாயோ?
ஆர்க்கும்
திரை சூழ்ந்த வான்மியூர்ச்
செஞ்சடை அப்பன் குரை ஆர் கழல்
பற்றிக்கொள்.)
ஆர்க்கு
-
யாருக்கு?
ஆர்க்கும்
திரை சூழ்ந்த -
ஒலிக்கின்ற
கடல் சூழ்ந்த;
(ஆர்த்தல்
-
ஒலித்தல்);
(திரை
-
அலை;
கடல்);
குரை
ஆர் கழல் -
ஒலி
பொருந்திய கழல் அணிந்த
திருவடியை;
(குரை
-
ஒலி);
96)
கொள்ளைகொண்டென் நெஞ்சிற் குடிகொண்டான், சென்னிமேல்
வெள்ளம் தரித்த விமலனவன் உள்ள
திருவான்மி யூர்சென்று சேவடி ஏத்தி
இருப்பதே இன்பம் எனக்கு.
(உரைநடை
அமைப்பில்:
சென்னி
மேல் வெள்ளம் தரித்த விமலன்,
கொள்ளைகொண்டு
என் நெஞ்சில் குடிகொண்டான்;
அவன்
உள்ள திருவான்மியூர் சென்று
சேவடி ஏத்தி இருப்பதே இன்பம்
எனக்கு.
)
சென்னி
மேல் வெள்ளம் தரித்த விமலன்
-
கங்காதரனான
தூயவன்;
(வெள்ளம்
-
நீர்
-
கங்கை);
(விமலன்
-
மலமற்றவன்);
சேவடி
-
சிவந்த
திருவடி;
ஏத்துதல்
-
துதித்தல்;
(அபப்ர்
தேவாரம் -
5.42.5 - "துன்பம்
இல்லை துயரில்லையாம் இனி
......
இன்பன்
சேவடி ஏத்தியிருப்பதே.");
97)
எனக்கேன் அவன்மேல் எழுந்தது காதல்
எனஅறியேன்; வான்மியூர் ஈசன் மனத்தில்
நிறைந்திருக் கத்,துன்பங் கள்நில்லா தோடி
மறைந்திடும்; வாழ்வேன் மகிழ்ந்து.
(உரைநடை
அமைப்பில்:
ஏன்
எனக்கு அவன் மேல் காதல் எழுந்தது
என அறியேன்;
மனத்தில்
வான்மியூர் ஈசன் நிறைந்திருக்கத்,
துன்பங்கள்
நில்லாது ஓடி மறைந்திடும்;
மகிழ்ந்து
வாழ்வேன்.)
இலக்கணக் குறிப்பு: துன்பங்கள் நில்லாதோடி (= துன்பங்கண்ணில்லாதோடி) - ஒற்று விரித்தல் விகாரம்.
98)
மகிழ்ந்திருக்க வேண்டில் மனமேநீ வானோர்
புகழ்ந்திடநஞ் சுண்ட பொறையன் திகழ்மதி
சேர்சடையன் மேவு திருவான்மி யூர்சென்று
பார்வதி கோனைப் பணி.
பதம்
பிரித்து:
மகிழ்ந்து
இருக்க வேண்டில்,
மனமே!
நீ,
வானோர்
புகழ்ந்திட நஞ்சு உண்ட பொறையன்,
திகழ்
மதி சேர் சடையன் மேவு திருவான்மியூர்
சென்று
பார்வதி
கோனைப் பணி.
முன்னம்
-
முன்பு;
வானோர்
புகழ்ந்திட நஞ்சு உண்ட பொறையன்
-
தேவர்கள்
துதிக்க,
ஆலகால
விடத்தை உண்ட அருளாளன்;
(பொறை
-
அருள்);
(அப்பர்
தேவாரம் -
6.56.9 - "பொய்யாநஞ்
சுண்ட பொறையே போற்றி");
திகழ்
மதி சேர் சடையன் -
சடையில்
பிரகாசிக்கும் சந்திரனை
அணிந்தவன்;
மேவுதல்
-
உறைதல்;
பார்வதி
கோன் -
உமாபதி;
99)
பணியூரும் வேணியன் பன்றியின் கொம்பை
அணியா அணிந்த அரன்மேல் தணியா
விருப்பினால், வான்மியூர் மேயானைப் போற்றி
இருப்பதே வேலை இனி.
பணி
ஊரும் வேணியன் -
நாகம்
ஊர்கின்ற சடையை உடையவன்;
(பணி
-
நாகப்பாம்பு
);
(வேணி
-
சடை);
பன்றியின்
கொம்பை அணியா அணிந்த -
பன்றிக்கொம்பை
ஆபரணமாக அணிந்த;
(அணியா
-
அணியாக;
அணி
-
ஆபரணம்;
அழகு);
அரன்மேல்
தணியா விருப்பினால்,
- ஹரன்
மீது கொண்ட ஆராக் காதலால்;
வான்மியூர்
மேயானைப் போற்றி இருப்பதே
வேலை இனி -
திருவான்மியூரில்
உறையும் பெருமானை இனி என்றும்
போற்றுவேன்;
(இனி
-
இப்பொழுது;
இனிமேல்);
100)
இனியனே! என்றும் இருக்கும் இறையே!
புனிதனே! தேவர்கள் போற்றும் தனியனே!
மாசில் மணியே மருந்தீசா என்றவன்சீர்
பேசிலினி இல்லை பிறப்பு.
இனியன்
-
இனிமையானவன்;
புனிதன்
-
தூய்மையானவன்
தனியன்
-
தனியாக
இருப்பவன் -
ஏகன்;
ஒப்பற்றவன்;
ஒருவன்;
(தனி
-
ஒப்பின்மை);
மாசு
இல் மணியே -
குற்றமற்ற
மணி போன்றவனே;
மருந்தீசா
என்று அவன் சீர் பேசில் இனி
இல்லை பிறப்பு -
"மருந்தீசனே"
என்று
சிவபெருமான் புகழைப் போற்றிப்
பேசினால்,
பிறவித்தொடர்
நீங்கும்;
(சீர்
-
புகழ்);
அன்போடு,
வி. சுப்பிரமணியன்
No comments:
Post a Comment