03.02
– வான்மியூர்
-
(திருவான்மியூர்
அந்தாதி)
27 January 2007 - 08 February 2007
திருவான்மியூர் அந்தாதி
-----------------------------
(வெண்பா)
81)
பிறவிகள் எத்தனை பெற்றால்தான் என்ன,
உறவென எந்நாளும் உன்னைப் பெறவேண்டி
வான்மியூர் சென்று வழுத்துகிற எண்ணத்தை
நான்மறவேன் என்றருளி னால்.
82)
அருளினாய் நால்வேதம், அன்புருவாம் உண்மைப்
பொருளினாய்; தாளிணையைப் போற்றில் இருளினைப்
போக்கும் மருந்தீசா; போர்விடையாய்; நீயன்றோ
காக்கும் கருணைக் கடல்.
83)
கடலிற் புயலிற் கலம்போல, இந்த
உடலிலுள ஐவர் உகைக்க இடருற்று
வாடுகின்றேன்; பாராய் மருந்தீசா நின்புகழைப்
பாடுமடி யேனைப் பரிந்து.
84)
பரிந்துவந்தாய் வந்திக்குப், பாண்டிய நாட்டில்;
தெரிந்துகொண்டேன், பேரின்பத் தேனைச் சொரிந்தருளும்
வள்ளல்நீ என்று; மருந்தீசா, நான்விடா
துள்ளத்து வைத்தேன் உனை.
85)
"உனையே ஒழிவின்றி உன்னும் மனம்தா"
எனவான்மி யூர்மே விறையைத் தினமும்
புகழ்பாடி நிற்பார்க்குப் பொல்லா வினையை
அகற்றி விடும்அவன் அன்பு.
86)
அன்பனை, மாலும் அயனும் அறியாத
என்பொனை, வெண்ணிற ஏற்றனைக் கன்மனத்தேன்
சிந்தையில் நின்ற திருவான்மி யூரனை,
வந்தனை செய்யுமென் வாய்.
87)
வாயிருந்தும் ஊமையே வாழ்த்தா மடமாந்தர்;
நீயிவரை நாடாதே நெஞ்சமே; போயிணைவாய்
நட்டமகிழ் வான்மியூர் நம்பனடி யார்குழாம்;
மட்டில்லா நன்மை வரும்.
88)
வருமானம் எண்ணிப் பெருமானை எண்ணாய்;
ஒருநாள் உயிர்கொள் நமனும் வருவான்;
வருமுன் மனமே திருவான்மி யூரை
விருப்போ டடைந்து விடு.
89)
விடுவாயோ போற்றாது? வெவ்வினைக் கட்டால்
கெடுவாயோ? என்நெஞ்சே, கேள்நீ; சுடுவினைகள்
வெந்தழிய வான்மியூர் மேயானை வேண்டுமுக்கண்
தந்தையவன் நற்றுணை தான்.
90)
தானேயாய் நின்ற தலைவன் திருவடியை
ஊனே உருகிநிதம் உள்குவாய்; வானே
பெறும்வழி வான்மியூர்ப் பெம்மான்தாள் போற்றல்;
இறுமே வினைப்பிறவி யே.
அன்போடு,
வி. சுப்பிரமணியன்
27 January 2007 - 08 February 2007
திருவான்மியூர் அந்தாதி
-----------------------------
(வெண்பா)
81)
பிறவிகள் எத்தனை பெற்றால்தான் என்ன,
உறவென எந்நாளும் உன்னைப் பெறவேண்டி
வான்மியூர் சென்று வழுத்துகிற எண்ணத்தை
நான்மறவேன் என்றருளி னால்.
(உரைநடை
அமைப்பில்:
எந்நாளும்
உன்னை உறவு எனப் பெற வேண்டி,
வான்மியூர்
சென்று வழுத்துகிற எண்ணத்தை
நான்
மறவேன் என்று அருளினால்,
பிறவிகள்
எத்தனை பெற்றால்தான் என்ன?)
வழுத்துதல்
-
வாழ்த்துதல்;
துதித்தல்;
82)
அருளினாய் நால்வேதம், அன்புருவாம் உண்மைப்
பொருளினாய்; தாளிணையைப் போற்றில் இருளினைப்
போக்கும் மருந்தீசா; போர்விடையாய்; நீயன்றோ
காக்கும் கருணைக் கடல்.
(உரைநடை
அமைப்பில்:
நால்வேதம்
அருளினாய்;
அன்பு
உரு ஆம் உண்மைப் பொருளினாய்!
போர்விடையாய்!
தாளிணையைப்
போற்றில் இருளினைப் போக்கும்
மருந்தீசா!
நீ
அன்றோ காக்கும் கருணைக் கடல்.)
அருளினாய்
-
அருள்செய்தவனே;
அன்பு
உரு ஆம் -
அன்பே
வடிவம் ஆன;
பொருளினாய்
-
பொருள்
ஆனவனே;
தாளிணையைப்
போற்றில் இருளினைப் போக்கும்
மருந்தீசா -
இரு
திருவடிகளை வழிபட்டால்,
அவ்வன்பர்களின்
அறியாமையை நீக்கி அருளும்
மருந்தீசனே;
போர்விடையாய்
-
போர்
செய்யவல்ல இடபத்தை வாகனமாக
உடையவனே;
கடலிற் புயலிற் கலம்போல, இந்த
உடலிலுள ஐவர் உகைக்க இடருற்று
வாடுகின்றேன்; பாராய் மருந்தீசா நின்புகழைப்
பாடுமடி யேனைப் பரிந்து.
உகைத்தல்
-
செலுத்துதல்
-
To drive, as a carriage; to
ride, as a horse; to row, as a boat; to discharge, as an arrow;
கடலிற்
புயலிற் கலம் போல
-
கடலில்
புயலில் அலைக்கழிப்படும்
படகு போல,
இந்த
உடலில் உள ஐவர்
உகைக்க,
இடர்
உற்று வாடுகின்றேன் -
இவ்வுடலில்
உள்ள ஐம்புலன்கள் என்னைச்
செலுத்த,
வருந்துகின்றேன்;
பாராய்
மருந்தீசா,
நின்
புகழைப் பாடும் அடியேனைப்
பரிந்து -
.மருந்தீசனே,
உன்
புகழைப் பாடும் அடியேனை
அருட்கண்ணால் நோக்கி அருள்வாயாக;
84)
பரிந்துவந்தாய் வந்திக்குப், பாண்டிய நாட்டில்;
தெரிந்துகொண்டேன், பேரின்பத் தேனைச் சொரிந்தருளும்
வள்ளல்நீ என்று; மருந்தீசா, நான்விடா
துள்ளத்து வைத்தேன் உனை.
(உரைநடை:
பாண்டிய
நாட்டில் வந்திக்குப் பரிந்து
வந்தாய்;
பேரின்பத்
தேனைச் சொரிந்து அருளும்
வள்ளல் நீ என்று தெரிந்துகொண்டேன்;
மருந்தீசா!
நான்
விடாது உனை உள்ளத்து வைத்தேன்.)
வந்தி
-
திருவிளையாடற்
புராணத்தில் குறிப்பிடப்பெறும்
ஓர் அன்பர்;
(பிட்டுக்கு
மண் சுமந்த திருவிளையாடலைக்
காண்க);
விடுதல்
-
நீங்குதல்;
போக
விடுதல்;
பிரிதல்;
உள்ளத்து
-
உள்ளத்தில்;
85)
"உனையே ஒழிவின்றி உன்னும் மனம்தா"
எனவான்மி யூர்மே விறையைத் தினமும்
புகழ்பாடி நிற்பார்க்குப் பொல்லா வினையை
அகற்றி விடும்அவன் அன்பு.
பதம்
பிரித்து:
"உனையே
ஒழிவு இன்றி உன்னும் மனம்
தா"
என
வான்மியூர் மேவு இறையைத்
தினமும்
புகழ்பாடி
நிற்பார்தம் பொல்லா வினையை
அகற்றிவிடும்
அவன் அன்பு.
உன்னுதல்
-
நினைத்தல்;
ஒழிவு
இன்றி -
இடைவிடாமல்;
வான்மியூர்
மேவு இறையை -
திருவான்மியூரில்
உறையும் இறைவனை;
தினமும்
புகழ்பாடி நிற்பார்தம் பொல்லா
வினையை -
புகழைப்
பாடும் அடியவர்களுடைய பழைய
தீவினைகளை;
அன்பு
-
பக்தி;
கருணை;
86)
அன்பனை, மாலும் அயனும் அறியாத
என்பொனை, வெண்ணிற ஏற்றனைக் கன்மனத்தேன்
சிந்தையில் நின்ற திருவான்மி யூரனை,
வந்தனை செய்யுமென் வாய்.
கன்மனத்தேன்
-
கல்
மனத்தேன்;
அன்பனை
-
அன்பின்
வடிவம் ஆனவனை;
அடியவர்மேல்
அன்பு உடையவனை;
மாலும்
அயனும் அறியாத -
விஷ்ணுவும்
பிரமனும் அறியாத;
என்
பொனை -
என்
பொன்னை;
வெண்ணிற
ஏற்றனை -
வெள்ளை
இடபத்தை வாகனமாக உடையவனை;
கல்
மனத்தேன் சிந்தையில் நின்ற
திருவான்மியூரனை,
- கல்லைப்
போன்ற மனம் உடைய என் மனத்தில்
தங்கிய திருவான்மியூர் ஈசனை;
வந்தனை
செய்யும் என் வாய் -
என்
வாய் துதிக்கும்;
87)
வாயிருந்தும் ஊமையே வாழ்த்தா மடமாந்தர்;
நீயிவரை நாடாதே நெஞ்சமே; போயிணைவாய்
நட்டமகிழ் வான்மியூர் நம்பனடி யார்குழாம்;
மட்டில்லா நன்மை வரும்.
பதம்
பிரித்து:
வாய்
இருந்தும் ஊமையே,
வாழ்த்தா
மட மாந்தர்;
நீ
இவரை நாடாதே,
நெஞ்சமே,
போய்
இணைவாய்
நட்டம்
மகிழ் வான்மியூர் நம்பன்
அடியார் குழாம்;
மட்டு
இல்லா நன்மை வரும்.
போய்
இணைவாய் -
சென்று
அடைவாயாக;
நட்டமகிழ்
-
நட்டம்
மகிழ் -
திருநடம்
செய்து மகிழும்;
நம்பன்
-
விருப்பிற்குரியவன்
-
சிவன்;
அடியார்
குழாம் -
அடியவர்
திருக்கூட்டம்;
மட்டில்லா
-
அளவில்லாத;
88)
வருமானம் எண்ணிப் பெருமானை எண்ணாய்;
ஒருநாள் உயிர்கொள் நமனும் வருவான்;
வருமுன் மனமே திருவான்மி யூரை
விருப்போ டடைந்து விடு.
வருமானம்
எண்ணிப் பெருமானை எண்ணாய்
-
பணத்தை
எண்ணுவதிலேயே ஈடுபட்டுப்
பெருமானை எண்ணமாட்டாய்;
ஒரு
நாள் உயிர்கொள் நமனும்
வருவான் -
திடீரென்று
ஒரு நாள் உயிரைக்கொள்ளும்
எமனும் வந்துவிடுவான்;
வருமுன்
மனமே திருவான்மியூரை
விருப்போடு அடைந்துவிடு
-
மனமே,
அப்படி
எமன் வருவதன் முன்னமே
திருவான்மியூரை அன்போடு
அடைந்துவிடு;
89)
விடுவாயோ போற்றாது? வெவ்வினைக் கட்டால்
கெடுவாயோ? என்நெஞ்சே, கேள்நீ; சுடுவினைகள்
வெந்தழிய வான்மியூர் மேயானை வேண்டுமுக்கண்
தந்தையவன் நற்றுணை தான்.
முக்கட்
டந்தையவன் நற்றுணை தான்.
- முக்கண்
தந்தைஅவன் நல் துணைதான்.
விடுவாயோ
போற்றாது?
- போற்றாமல்
இருப்பாயோ?
வெவ்வினைக்
கட்டால் கெடுவாயோ?
- (அப்படி
இருந்து)
கொடிய
வினைக்கட்டால் அழிவாயோ?
(வெவ்வினை
-
கொடிய
வினை);
என்
நெஞ்சே,
கேள்
நீ;
- என்
மனமே,
நீ
கேட்பாயாக;
சுடுவினைகள்
வெந்தழிய வான்மியூர் மேயானை
வேண்டு -
சுடுகின்ற
வினையெல்லாம் வெந்து சாம்பலாகத்
திருவான்மியூரில் உறையும்
ஈசனை இறைஞ்சு;
முக்கண்
தந்தையவன் நற்றுணை தான்
-
முக்கண்ணுடைய
தந்தை நல்ல துணைவனே.
90)
தானேயாய் நின்ற தலைவன் திருவடியை
ஊனே உருகிநிதம் உள்குவாய்; வானே
பெறும்வழி வான்மியூர்ப் பெம்மான்தாள் போற்றல்;
இறுமே வினைப்பிறவி யே.
ஊழிக்காலத்தில்
தன்னந்தனியாக நிற்கும் தலைவனது
திருவடியைத் தினமும்,
இந்த
உடலே உருகும்படி,
எண்ணி
வழிபடுவாயாக.
திருவான்மியூர்
பெருமானைப் போற்றுவதே
வானுலகையும் பெறக்கூடிய வழி
ஆகும்.
அது
வினையால் வரும் பிறவியையும்
அழிக்கும்.
நிதம்
-
தினமும்;
உள்குதல்
-
நினைத்தல்;
எண்ணுதல்;
ஆராய்தல்;
வான்
-
வானுலகம்;
இறுதல்
-
முடிதல்;
அன்போடு,
வி. சுப்பிரமணியன்
No comments:
Post a Comment