04.19 - கஞ்சனூர் - வாராரும் வனமுலையாள்

04.19 - கஞ்சனூர் - வாராரும் வனமுலையாள்

2013-11-02

கஞ்சனூர்

----------------------------------

(நாலடித் தரவு கொச்சகக் கலிப்பா - அந்தாதி)

(சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.47.1 - "மட்டிட்ட புன்னையங் கானல் மடமயிலைக்")

முற்குறிப்புகள்: பாடல்தோறும் ஈற்றடியின் மூன்றாம்சீர் அடுத்த பாடலின் முதற்சீரோடு அந்தாதித்தொடை அமைய மண்டலித்து வரும் 11 பாடல்கள். முதற் பாடல் "வாராரும்" என்று தொடங்கிப் 11-ஆம் பாடல் "வார்சடையாய் அடிபோற்றி" என்று நிறைவுறுகின்றது.

எல்லாப் பாடல்களிலும் ஈசன் எல்லையற்ற ஜோதிப்பிழம்பாக நின்றது சுட்டப்பெறுகின்றது.)

1)

வாராரும் வனமுலையாள் மலைமங்கை ஒருபங்கா

காராரும் பொழில்சூழ்ந்த கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

ஓராதார்க் கரியானே ஒளித்தூணே அடியார்தம்

தீராத வினைதீர்க்கும் சிவனேநின் அடிபோற்றி.

வாராரும் வனமுலையாள் மலைமங்கை ஒரு பங்கா - கச்சணிந்த அழகிய முலையையுடைய உமையை ஒரு பங்கிலுடையவனே; (வார் - முலைக்கச்சு; ஆர்தல் - பொருந்துதல்; வனமுலை - அழகிய முலை); (அப்பர் தேவாரம் - 6.81.5 - "வாரார்ந்த வனமுலையாள் பங்கன் கண்டாய்");

கார் ஆரும் பொழில் சூழ்ந்த கஞ்சனூர்க் கற்பகமே - மேகம் பொருந்தும் சோலை சூழ்ந்த கஞ்சனூரில் உறைகின்ற கற்பகமரம் போன்றவனே; (கார் - மேகம்);

ஓராதார்க்கு அரியானே - எண்ணாதவர்களுக்கு அரியவனே; (ஓர்தல் - தியானித்தல்);

ஒளித்தூணே - எல்லையின்றி நீண்ட ஜோதியே;

தீராத வினைதீர்க்கும் சிவனேநின் அடிபோற்றி - தீராத வினையைத் தீர்த்தருளும் சிவபெருமானே, உன் திருவடிகளை வணங்குகின்றேன்;

2)

சிவனேநின் மலனேவெண் திங்களணி செஞ்சடையாய்

கவினாரும் பொழில்சூழ்ந்த கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

பவனேமுன் நான்முகனும் பாம்பணைமேல் துயின்றானும்

உவனாரென் றறியாத ஒளித்தூணே அடிபோற்றி.

நின்மலன் - மலமற்றவன்; கவின் - அழகு; பவன் - என்றும் இருப்பவன்; சிவன் திருநாமம்; பாம்பணைமேல் துயின்றான் - ஆதிசேஷனாகிய படுக்கையின்மேல் துயிலும் திருமால்; உவன் - முன்நிற்பவன்; ஆர் - யார்; (நம்பியாண்டார் நம்பிகள் - ஆளுடைய பிள்ளையார் திருத்தொகை - 11.39.1 - "காழி முதல்வன் கவுணியர்தம் போர்ஏறு ஊழி முதல்வன் உவன் என்று காட்டவலான்");

3)

ஒளித்தூணே விரைந்திழிந்த உயர்கங்கை தனைச்சடையில்

ஒளித்தானே ஓர்தலையில் ஊரார்பெய் பலிகொண்டு

களித்தானே கவின்பொழில்சூழ் கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

அளித்தானே அமுதுவிடம் ஆர்ந்தானே அடிபோற்றி.

ஒளித்தானே, களித்தானே, அளித்தானே - ஒளித்தவனே, களித்தவனே, அளித்தவனே; ஊரார் பெய் பலிகொண்டு - ஊரினர் இடும் பிச்சையை ஏற்று; (பெய்தல் - கலம் முதலியவற்றில் இடுதல்; பலி - பிச்சை); அளித்தானே அமுது விடம் ஆர்ந்தானே - அமுது அளித்தவனே, விடம் உண்டவனே; (ஆர்தல் - உண்ணுதல்);

4)

ஆர்ந்தவனே அருநஞ்சை அரியயன்நே டொளித்தூணே

சார்ந்தவருக் கன்புடையாய் தலைமீது பாந்தள்வெண்

காந்தளணி கின்றவனே கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

சாந்தமென நீறணியும் சங்கரனே அடிபோற்றி.

ஆர்ந்தவனே அருநஞ்சை - அரிய விடத்தை உண்டவனே; அரி அயன் நேடு ஒளித்தூணே - திருமாலும் பிரமனும் தேடிய சோதியே; (நேடுதல் - தேடுதல்); சார்ந்தவருக்கு அன்பு உடையாய் - அடி அடைந்தவர்களுக்கு அன்பு உடையவனே; தலைமீது பாந்தள் வெண்காந்தள் அணிகின்றவனே - முடிமேல் பாம்பையும் வெண்காந்தள் மலரையும் அணிந்தவனே; (பாந்தள் - பாம்பு); (வெண்காந்தள் - கோடல்); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.29.9 - "கோடலொடு கூன்மதி குலாய சடைதன்மேல் ஆடரவம் வைத்தருளும் அப்பன்"); கஞ்சனூர்க் கற்பகமே - கஞ்சனூரில் உறைகின்ற கற்பகமே; சாந்தம் என நீறு அணியும் சங்கரனே - சந்தனம்போல் திருநீற்றைத் தரிக்கும் சங்கரனே;

5)

சங்கரனே சதாசிவனே தடவரைபோல் வந்துபொரு

வெங்கரியை உரிசெய்த வித்தகனே விண்ணிழிந்த

கங்கையடை செஞ்சடையாய் கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

பொங்கியெழும் ஒளித்தூணே போதாநின் அடிபோற்றி.

தட வரைபோல் வந்து பொரு வெங்கரியை உரி செய்த வித்தகனே - பெரிய மலைபோல் வந்து போர்செய்த கொடிய யானையின் தோலை உரித்த வல்லவனே; (உரிசெய்தல் - தோலை உரித்தல்); (வித்தகன் - வல்லவன்); விண் இழிந்த கங்கை அடை செஞ்சடையாய் - வானிலிருந்து கீழே பாய்ந்த கங்கையைச் செஞ்சடையில் அடைத்தவனே; போதன் - ஞானன்;

6)

போதாரும் சடையானே புகழ்பாடு சுந்தரர்க்காத்

தூதேகும் தோழாமால் தொழுதேத்தும் ஒளித்தூணே

காதோர்வெண் குழையானே கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

யாதோரொப் பில்லாத அற்புதனே அடிபோற்றி.

போது ஆரும் சடையானே - மலர்களைச் சடையில் அணிந்தவனே; புகழ் பாடு சுந்தரர்க்காத் தூது ஏகும் தோழா - பாமாலைகள் பாடிய சுந்தரருக்காகத் (திருவாரூரில் பரவை மனைக்குத்) தூது செல்லும் தோழனே; மால் தொழுதேத்தும் ஒளித்தூணே - திருமால் வணங்கிய சோதியே; காது ஓர் வெண்குழையானே - ஒரு காதில் வெண்குழையை அணிந்தவனே; (அர்தநாரீஸ்வரன்); யாது ஓர் ஒப்பு இல்லாத அற்புதனே - எவ்வித ஒப்பும் இல்லாத அற்புதனே;

7)

அற்புதனே அயன்மாலும் அறியாத ஒளித்தூணே

வெற்புதனை வில்லாக்கி வியனரணம் எய்தவனே

கற்பனையைக் கடந்துநிற்கும் கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

மற்புயமெட் டுடையானே மணிகண்டா அடிபோற்றி.

வெற்புதனை - மலையை; வியன் அரணம் - பெரிய மதில்களை - முப்புரங்களை; (திருநாவுக்கரசர் தேவாரம் - 6.5.1 - "வில்லால் வியனரணம் எய்தாய் போற்றி"); கற்பனை - அறிவு; (பெரிய புராணம் - தில்லைவாழந்தணர் புராணம் - "கற்பனை கடந்த சோதி"); மற்புயம் எட்டு - வலிமை மிக்க எட்டுப் புஜங்கள்; (மல் - வலிமை; புயம் - தோள்); மணிகண்டன் - நீலகண்டன்;

8)

மணிகண்டா மலரவன்மால் வணங்கநின்ற ஒளித்தூணே

அணிகுன்றின் அடியரக்கன் அழநெரித்தாய் வெண்திங்கட்

கணியொன்று புனைவோனே கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

பணிகண்டு பார்த்தற்குப் படையீந்தாய் அடிபோற்றி.

மலரவன் - பூமேல் உறையும் பிரமன்; அணி குன்று - அழகிய மலை - கயிலைமலை; வெண்திங்கள்-கணி ஒன்று புனைவோனே - வென்பிறையைக் கண்ணிமாலை போலத் திருமுடியில் அணிந்தவனே; (கணி - கண்ணி; இடைக்குறை விகாரம்; கண்ணி - தலையில் அணியும் மாலைவகை); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.18.5 - "கணிநீலவண்டார் குழலாள் இவள்தன்"); பணி கண்டு பார்த்தற்குப் படை ஈந்தாய் - அருச்சுனனுடைய தொண்டினைக் கண்டு அவனுக்குப் பாசுபதாஸ்திரம் அளித்தவனே; (அப்பர் தேவாரம் - 6.19.11 - "பார்த்தனைப் பணிகண்டு பரிந்தான் தன்னை");

9)

படைப்பவனே முடிவிலெலாம் துடைப்பவனே மாலயனார்

இடைப்பெருகும் ஒளித்தூணே இடுமினென் றேந்திழையார்

கடைப்பலிக்கு நடப்பவனே கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

சடைப்புனித கங்கையெனும் சலமுடையாய் அடிபோற்றி.

துடைத்தல் - ஒடுக்குதல்; பெருகுதல் - வளர்தல்; அளவுமிகுதல்; இடுமின் என்று ஏந்திழையார் கடைப் பலிக்கு நடப்பவனே - "இடுங்கள்" என்று பெண்களிடம் பிச்சை ஏற்க நடப்பவனே; (கடை - வாயில்; ஏழாம் வேற்றுமை உருபு) ;("இடுங்கள்" என்று பெண்கள் இருக்கும் இல்லங்களின் வாயிலுக்கு நடப்பவனே - என்றும் பொருள்கொள்ளலாம்); சடைப் புனித கங்கை எனும் சலம் உடையாய் - சடையில் தூய கங்கை என்ற ஆற்றை உடையவனே; ("சடையை உடைய புனிதனே; கங்கையென்ற நதியை அணிந்தவனே;" - என்றும் பொருள்கொள்ளலாம்); (சலம் - ஜலம் - நீர்);

10)

சலமுடைய சொல்லுரைத்தல் தவமாக்கொள் சழக்கருக்கு

நலமிலனே நான்முகன்மால் நடுவெழுந்த ஒளித்தூணே

கலமுடையார் தலையுடையாய் கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

வலமுடையாய் மாதுதிகழ் வாமத்தாய் அடிபோற்றி.

சலம் - வஞ்சனை; பொய்ம்மை; தவமாக்கொள் - தவமாகக் கொள்கின்ற; சழக்கருக்கு - தீயவர்களுக்கு; நலம் இலனே - நலம் இல்லாதவனே - நன்மையைக் கொடாதவனே; (அப்பர் தேவாரம் - 4.11.6 - "சலம் இலன், சங்கரன், சார்ந்தவர்க்கு அலால் நலம் இலன்"); கலம் முடை ஆர் தலை உடையாய் - (பிச்சைப்)பாத்திரமாகப் புலால் நாறும் மண்டையோட்டை உடையவனே; வலம் - வெற்றி; வலிமை; வலப்பக்கம்; மாது திகழ் வாமத்தாய் - உமையம்மையைத் திருமேனியில் இடப்பக்கத்தில் உடையவனே; (வாமம் - இடப்பக்கம்);

11)

வாமத்துக் காலெடுத்த மாநடனே கடல்கடைய

ஓர்மத்தைத் தாங்கியவன் அயனறியா ஒளித்தூணே

காமுத்தா எனிலருளும் கஞ்சனூர்க் கற்பகமே

மாமத்த மலரணிந்த வார்சடையாய் அடிபோற்றி.

வாமத்துக் கால் எடுத்த மாநடனே - இடக்காலை உயர்த்தி ஆடும் நடராஜனே; (வாமம் - இடப்பக்கம்); (எடுத்தல் - உயர்த்துதல்); (நடன் - கூத்தன்);

கடல் கடைய ஓர் மத்தைத் தாங்கியவன், அயன் அறியா ஒளித்தூணே - தேவர்களும் அசுரர்களும் அமுதம் வேண்டிப் பாற்கடலில் மந்தரமலையை மத்தாக நட்டுக் கடைந்தபோது, அந்த மத்தை ஆமை வடிவில் சென்று தாங்கிய திருமாலும் பிரமனும் அறியாத ஒளித்தூணாக நின்றவனே;

"கா முத்தா" எனில் அருளும் கஞ்சனூர்க் கற்பகமே - "காக்கின்ற முக்தனே / காத்தருளாய் முக்தனே" என்று வேண்டினால் அருள்கின்றவனே, கஞ்சனூரில் உறைகின்ற, கற்பகமரம் ஒத்தவனே; (முத்தன் - இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்கியவன் - சிவபெருமான்);

மா மத்த-மலர் அணிந்த வார்-சடையாய் அடிபோற்றி - அழகிய ஊமத்த மலரை அணிந்த, நீண்ட சடை உடையவனே, உன் திருவடிகளுக்கு வணக்கம்;

வி. சுப்பிரமணியன்

----------- --------------

04.18 - திரிபுவனம் (திருபுவனம்) - இன்னா நல்கும் இருவினைகள்

04.18 - திரிபுவனம் (திருபுவனம்) - இன்னா நல்கும் இருவினைகள்

2013-10-26

திரிபுவனம் (இக்கால வழக்கில் - திருபுவனம்)

(கும்பகோணம் - திருவிடைமருதூர் இடையே உள்ள தலம்)

----------------------

(அறுசீர் விருத்தம் - மா மா காய் - அரையடி வாய்பாடு)

(சுந்தரர் தேவாரம் - 7.52.1 - "முத்தா முத்தி தரவல்ல")

(அப்பர் தேவாரம் - 4.15.1 - "பற்றற் றார்சேர் பழம்பதியை")

1)

"இன்னா நல்கும் இருவினைகள் .. எல்லாம் தீர்த்தின் னருள்புரியாய்;

உன்னால் செய்ய இயலாத .. ஒன்றும் உண்டோ" என்றென்று

பன்னாள் பரவிப் பணிசெய்யும் .. பத்தர்க் கென்றும் துணையாவான்

நன்னீர் வயல்சூழ் திரிபுவன .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

"இன்னா நல்கும் இருவினைகள் எல்லாம் தீர்த்து இன்னருள்புரியாய் - "துன்பம் தரும் இருவினையை நீக்கி இனிய அருளைச் செய்வாயாக;

உன்னால் செய்ய இயலாத ஒன்றும் உண்டோ" - எல்லாம் செய்ய வல்லவன் நீ";

என்றென்று பன்னாள் பரவிப் பணிசெய்யும் - என்று பன்முறை கூறிப் பல நாளும் போற்றி வழிபடும்;

நன்னீர் வயல்சூழ் திரிபுவன - நல்ல நீர்வளம் மிக்க வயல்கள் சூழ்ந்த திரிபுவனம் (திருபுவனம்) என்ற தலத்தில் உறைகின்ற;

நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமான் - திரிபுவனத்து ஈசன் திருநாமம் - கம்பஹரேஸ்வரர் (कम्पः - Shaking; + हर - removing; + ईश्वरः - Lord);

(குறிப்பு : இப்பாடல் படர்க்கையில் அமைந்தது. முதல் ஈரடிகள் - அடிதொழும் பக்தரின் கூற்று.

அப்படி அடிதொழும் பக்தர்களுக்கு அவன் துணை ஆவான். அவன் திரிபுவனத்தில் எழுந்தருளியுள்ள நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமான்)

2)

"என்செய் வேன்நீ அருளாயேல்; .. இல்லேன் மற்றுப் பற்றிங்கே;

உன்செய் யாரும் அடியல்லால் .. உள்கேன்" என்று தொழுவார்க்கு

முன்செய் வினைகள் என்றகடல் .. முற்றும் வற்ற அருள்புரிவான்

நன்செய் புடைசூழ் திரிபுவன .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

"என் செய்வேன் நீ அருளாயேல் - "நீ அருள்புரியாவிடில் நான் என்ன செய்வேன்?

இல்லேன் மற்றுப் பற்று இங்கே - இங்கு வேறு பற்றுக்கோடு (துணை) எனக்கு இல்லை; (சுந்தரர் தேவாரம் - 7.48.1 - "மற்றுப் பற்று எனக்கின்றி நின் திருப்பாதமே மனம் பாவித்தேன்");

உன் செய் ஆரும் அடி அல்லால் உள்கேன்" என்று தொழுவார்க்கு - உன் சேவடி (செம்மை பொருந்தும் பாதம்) தவிர வேறு எதுவும் நான் நினைக்கமாட்டேன்" என்று துதிப்பவர்களுக்கு; (திருவாசகம் - திருக்கோத்தும்பி - 17 - "செய்யார் மலரடிக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ"); (உள்குதல் - எண்ணுதல்); (அப்பர் தேவாரம் - 6.31.7 - "உன்னையல்லால் ஒருதெய்வம் உள்கேன் என்றும்");

முன் செய் வினைகள் என்ற கடல் முற்றும் வற்ற அருள்புரிவான் - முன்பு செய்த வினை (பழவினை) என்ற கடல் அடியோடு வற்றும்படி அருள்செய்வான்; (முற்றும் - முழுதும்);

நன்செய் புடைசூழ் திரிபுவன நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே - வளவயல் சூழ்ந்த திரிபுவனத்தில் எழுந்தருளியுள்ள நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமான்.

3)

"செம்பொன் ஒத்த சடையானே; .. திரண்ட நஞ்சைக் கண்டஞ்சி

உம்பர் ஓடி வந்திறைஞ்ச .. உண்டு கண்டத் திட்டவனே;

சிம்புள் உருவும் கொண்டவனே; .. சிவனே;" என்பார்க் கருள்புரிவான்

நம்பு கின்ற அடியார்தம் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

உம்பர் - தேவர்; சிம்புள் - சரபம்; சிவபெருமானின் மூர்த்தங்களுள் ஒன்று; (* திரிபுவனத்தில் சரபேஸ்வரர் பிரசித்தி); நம்புதல் - விரும்புதல்; (நம்பியாண்டார் நம்பி - கோயில் திருப்பண்ணியர் விருத்தம் - 11.32.36 - "மாநரசிங்கனைச் சிம்புளதாய் நரல இடுக்கிய பாதன்");

4)

"பாலும் தயிரும் கொண்டாட்டிப் .. பரவு மார்க்கண் டேயரிடம்

காலன் சினந்து வந்தக்கால் .. காலால் உதைத்துக் காத்தவனே;

நீலம் ஆரும் கண்டத்தாய்; .. நெற்றிக் கண்ணா" என்றென்று

ஞாலம் வந்து பணிந்தேத்தும் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

ஆட்டுதல் - அபிஷேகம் செய்தல்; வந்தக்கால் - வந்தபோது; ஞாலம் - உலகம் - உலகத்தவர்;

"உன்னை வணங்குகின்றேன்" என்பது குறிப்பு; "நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானை உலகம் வந்து பணியும்" என்றும் பொருள்கொள்ளலாம்; (சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.7.2 - "திருவாஞ்சியம் ஞாலம் வந்து பணியப் பொலி கோயில் நயந்ததே"); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 1.3.3 - "வையம் வந்து பணியப் பிணிதீர்த்துயர்கின்ற வலிதாயம்");

5)

"உச்சி மீது பிறைசூடீ; .. ஓத நஞ்சை உண்டவனே;

அச்சு றுத்தும் நாகத்தை .. அரையில் ஆர்த்த அற்புதனே;

பிச்சைக் குழல்வாய்" என்றென்று .. பெருமை எல்லாம் மிகப்பேசி

நச்சு கின்ற அடியார்தம் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

உச்சி மீது - தலைமேல்; ஓத நஞ்சு - கடலில் தோன்றிய விடம்; (ஓதம் - கடல்);

அச்சுறுத்தும் நாகத்தை அரையில் ஆர்த்த அற்புதனே - பிறரைப் பயமுறுத்தும் நாகப்பாம்பை அரையில் கச்சாகக் கட்டிய அற்புதனே; (ஆர்த்தல் - கட்டுதல்); (சுந்தரர் தேவாரம் - 7.2.4 - "உங்கை நாகமதற் கஞ்சுண்டு படம் அது போகவிடீர் அடிகேள் உமக்காட்செய அஞ்சுதுமே"); பிச்சைக்கு உழல்வாய் - பலிக்குத் திரிபவனே; நச்சுதல் - விரும்புதல்; (அடியார்களது நடுக்கத்தைத் தீர்க்கும் பெருமானே! "உன்னை வணங்குகின்றேன்" என்பது குறிப்பு; "தீர்க்கும்" என்பதைச் "செய்யும் என்ற வாய்பாட்டு வினைமுற்று" ஆகக் கொண்டு, "அப்படி வணங்கும் அடியார்தம் நடுக்கத்தைப் பெருமான் தீர்ப்பான்" என்றும் பொருள்கொள்ளலாம்);

6)

வானுள் ளோரும் மலர்தூவி .. வணங்கு கின்ற மாதேவன்,

தேனுள் சுவையாய்த் திகழீசன், .. செம்பொற் சடையன், கையினிலோர்

மானுள் ளான்தன் மெய்யன்பர் .. வாடா வண்ணம் தேடிவந்து

நானுள் ளேனென் றருள்செய்து .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

தன் மெய்யன்பர் வாடா வண்ணம் தேடிவந்து "நான் உள்ளேன்" என்று அருள்செய்து நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமான் - தன் மெய்ப்பக்தர்கள் வருந்தாதபடி அவர்களைத் தேடிவந்து, "நாம் உள்ளோம்" என்று அபயம் தந்து, நடுக்கத்தைத் தீர்க்கின்ற பெருமான்; (சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.40.6 - "எங்கேனும் யாதாகிப் பிறந்திடினும் தன்னடியார்க்கு இங்கேயென் றருள்புரியும் எம்பெருமான்");

7)

விண்ணில் திரியும் முப்புரங்கள் .. வேவ மேரு வில்லேந்தும்

அண்ணல், அரிக்குச் சலந்தரனை .. அழித்த ஆழி அருள்செய்தான்,

பண்ணும் சொல்லும் இயைந்துவரும் .. பாடல் கொண்டு பதம்போற்றி

நண்ணு கின்ற அடியார்தம் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

அரிக்குச் சலந்தரனை அழித்த ஆழி அருள்செய்தான் - முன்னம் சலந்தராசுரனை அழித்த சக்கராயுதத்தைத் திருமாலுக்கு அருள்புரிந்தவன்; (திருவாசகம் - திருச்சாழல் - 18 - "சலமுடைய சலந்தரன்றன் உடல்தடிந்த நல்லாழி நலமுடைய நாரணற்கன் றருளியவா றென்னேடீ");

நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமான் - நடுக்கத்தைத் தீர்க்கின்ற பெருமான்;

8)

கோளும் அஞ்சிப் பணிசெய்யும் .. கொடிய அரக்கன் நாலஞ்சு

தோளும் நெரிய விரலூன்றித் .. தோத்தி ரங்கள் கேட்டிரங்கி

நாளும் வாளும் நல்கியவன், .. நரைவெள் ளேற்றன், புகழ்பாடி

நாளும் போற்றும் அடியார்தம் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

கோள் - நவக்கிரகங்கள்; நாலஞ்சு தோள் - இருபது புயங்கள்; இரங்கி - கருணைசெய்து; நாளும் வாளும் - நீண்ட ஆயுளும் சந்திரஹாஸம் என்ற வாளும்; நாளும் போற்றும் - தினமும் துதிக்கும்;

நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமான் - நடுக்கத்தைத் தீர்க்கின்ற பெருமான்;

(* நவக்கிரகங்களும் இராவணனுக்கு அஞ்சி அவனுக்குக் கீழ்ப்படிந்து நடந்தன. - (அப்பர் தேவாரம் - 5.21.10 - "சனியும் வெள்ளியும் திங்களும் ஞாயிறும் முனிவனாய் முடி பத்துடையான்றனைக் கனிய ஊன்றிய காரணம் என்கொலோ");

9)

தேடு பன்றி அன்ன(ம்)மிகத் .. திகைக்க ஓங்கு தீயானான்,

பாடு கின்ற பொருளெல்லாம் .. பாம்பை அரையில் ஆர்த்துநடம்

ஆடு கின்ற பரம்பொருளே .. ஆகக் கூடும் அன்போடு

நாடு கின்ற அடியார்தம் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

தேடு பன்றி அன்னம் மிகத் திகைக்க ஓங்கு தீ ஆனான் - தேடிய பன்றியும் அன்னப்பறவையும் (விஷ்ணுவும் பிரமனும்) அடிமுடி காணாது மிகவும் திகைக்கும்படி எல்லையின்றி உயர்ந்த சோதி ஆனவன்; (திகைத்தல் - மயங்குதல்);

பாடுகின்ற பொருள் எல்லாம் பாம்பை அரையில் ஆர்த்து நடம் ஆடுகின்ற பரம்பொருளே ஆகக் - அரைநாணாகப் பாம்பினைக் கட்டிய சிவனையே என்றும் பாடுகின்ற; (ஆர்த்தல் - கட்டுதல்); (* சுந்தரர் தேவாரம் - 7.39.7 - "பொய்யடிமை யில்லாத புலவர்க்கும் அடியேன்");

கூடும் அன்போடு நாடுகின்ற அடியார்தம் நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே - மிகும் அன்போடு விரும்பி வழிபடும் பக்தர்களது அச்சத்தைத் தீர்க்கும் பெருமான்;

10)

ஓவா தென்றும் பொய்களையே .. உரைத்துத் திரிவார் உமைகோனை

மேவா மிண்டர் வெற்றுரையை .. விட்டு வம்மின் அருள்வானே

காவார் மலர்கள் கழலிட்டுக் .. கண்கள் கசியத் தமிழ்பாடி

நாவால் ஏத்தும் அடியார்தம் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

ஓவாது - ஓயாமல்; மேவா - விரும்பாத; மிண்டர் - கல் நெஞ்சர்; வெற்றுரை - பொருளற்ற சொற்கள்; வம்மின் - வாருங்கள்; கா ஆர் மலர் - சோலையில் இருக்கும் பூக்கள்; தமிழ்பாடி நாவால் ஏத்தும் - நாவால் தமிழ்பாடி ஏத்தும்;

எப்போதும் பொய்களையே பேசித் திரிபவர்களும் சிவபெருமானை விரும்பி வழிபடாத கல்நெஞ்சர்களுமான அவர்கள் சொல்லும் பொருளற்ற பேச்சை மதியாது நீங்கி வாருங்கள்; சோலைகளில் பூத்த பூக்களைத் திருவடியில் இட்டுக், கண்களில் கண்ணீர் கசிய உருகி, நாவால் தேவாரம் திருவாசகம் முதலியன பாடிப் போற்றும் பக்தர்களுக்கு அபயம் அளிக்கும் கம்பஹரேஸ்வரன் உங்களுக்கு அருள்புரிவான்.

11)

"கறையார் கண்டா; நால்வர்க்குக் .. கல்லால் நீழல் அறமுரைத்தாய்;

பிறையோ டரவும் முடிமீது .. பின்னு கின்ற பிஞ்ஞகனே;

இறைவா; ஏற்றுக் கொடியுடையாய்" .. என்று வாழ்த்தி நெக்குருகி

நறையார் மலரால் தொழுவார்தம் .. நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே.

"கறை ஆர் கண்டா - "நீலகண்டனே;

நால்வர்க்குக் கல்லால் நீழல் அறம் உரைத்தாய் - சனகாதியர் நால்வருக்குக் கல்லால மரத்தின்கீழ் மறைப்பொருளை விளக்கிய தக்ஷிணாமூர்த்தியே;

பிறையோடு அரவும் முடிமீது பின்னுகின்ற பிஞ்ஞகனே - திருமுடிமேல் பிறைச்சந்திரனோடு பாம்பும் பிணைந்து இருக்கும் பிஞ்ஞகனே;

இறைவா ஏற்றுக்கொடி உடையாய்" என்று வாழ்த்தி நெக்குருகி - இறைவனே; இடபக்கொடியை உடையவனே" என்று போற்றி மனம் உருகி;

நறை ஆர் மலரால் தொழுவார்தம் நடுக்கம் தீர்க்கும் பெருமானே - தேன் பொருந்திய பூக்களைத் தூவி வழிபடும் பக்தர்களுடைய அச்சத்தைத் தீர்ப்பான் கம்பஹரேஸ்வரன்;

வி. சுப்பிரமணியன்

-------------- --------------

04.17 - மூவலூர் - ஏல நாறும் ஓதி மங்கை

04.17 - மூவலூர் - ஏல நாறும் ஓதி மங்கை

2013-10-09

மூவலூர் (மயிலாடுதுறையை அடுத்து உள்ள தலம்)

----------------------------------

(எழுசீர்ச் சந்த விருத்தம் - தான தான தான தான தான தான தானனா)

(முதற்சீரில் "தான" என்பது "தனன" என்றும் சில பாடல்களில் வரலாம்)

(சம்பந்தர் தேவாரம் - 2.101.5 - "சங்குலாவு திங்கள்சூடி")

* (ம்) - புணர்ச்சியில் மகர ஒற்றுக் கெடும் இடம்;

1)

ஏல(ம்) நாறும் ஓதி மங்கை என்றும் ஒன்றி டத்தினான்

சீல மாணி அஞ்சு மாறு சீறி வந்த கூற்றுதை

காலன் நஞ்சை உண்ட நீல கண்டன் எந்தை கட்டிலான்

மூல மாகி ஈறும் ஆன மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

ஏலம் நாறும் ஓதி மங்கை - மயிர்ச்சாந்து வாசனை கமழும் கூந்தல் உடைய உமாதேவி;

என்றும் ஒன்று இடத்தினான் - எப்பொழுதும் பிரியாமல் இணைந்தே இருக்கும் இடப்பக்கம் உடையவன்;

சீல மாணி அஞ்சுமாறு சீறி வந்த கூற்று உதை காலன் - மார்க்கண்டேயர் அஞ்சும்படி அவரிடம் சினந்து வந்த எமனை உதைத்த காலன்;

நஞ்சை உண்ட நீலகண்டன் எந்தை - ஆலகாலத்தை உண்டருளிய நீலகண்டன் எம் தந்தை;

கட்டு இலான் - பந்தம் அற்றவன்; மும்மலக்கட்டு இல்லாதவன்; (கட்டு - பாசம்);

மூலம் ஆகி ஈறும் ஆன - ஆதியும் அந்தமும் ஆனவனான; (மூலம் - ஆதி); (ஈறு - அந்தம்);

மூவலூரில் மூர்த்தியே - மூவலூரில் உறைகின்ற பெருமான்; (மூர்த்தி - கடவுள்; தலைவன்);

2)

துன்னு கின்ற வன்னி கொன்றை தூய கங்கை நீரொடு

சென்னி மீது திங்க ளோடு சீறு பாம்பு சேர்த்தவன்

பன்னு பாடல் கொண்டு போற்று பத்தர் பாவ(ம்) மாய்ப்பவன்

முன்னும் ஆகி முற்றும் ஆய மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

துன்னுகின்ற வன்னி, கொன்றை, தூய கங்கை நீரொடு, சென்னி மீது திங்க ளோடு சீறு பாம்பு சேர்த்தவன் - செறிந்த வன்னியிலை, கொன்றைமலர், தூய கங்கைநதி இவற்றோடு திருமுடிமேல் சந்திரன், மண்டையோடு, சீறும் பாம்பு இவற்றையும் அணிந்தவன்; (துன்னுதல் - செறிதல்; பொருந்துதல்);("திங்களோடு சீறு பாம்பு சேர்த்தவன் - சந்திரனோடு சீறும் பாம்பைச் சேர்த்து வைத்தவன்" என்றும் பொருள்கொள்ளல் ஆம்);

பன்னு பாடல் கொண்டு போற்று பத்தர் பாவம் மாய்ப்பவன் - பாடுகின்ற பாடல்களால் போற்றுகின்ற பக்தர்கள்தம் பாவத்தை அழிப்பவன்; (பன்னுதல் - பாடுதல்);

முன்னும் ஆகி முற்றும் ஆய மூவலூரில் மூர்த்தியே - எல்லாவற்றிற்கும் முன்னும் ஆகி முடிவும் ஆனவன்; மூவலூரில் எழுந்தருளியிருக்கும் மூர்த்தியான சிவபெருமான்; ( முற்று - முடிவு);

3)

பூப்பி ணைந்த மாலை கொண்டு போற்றி செய்து காதலால்

நாப்பி ணைந்த அஞ்செ ழுத்தை நாளும் ஓதி அங்கைகள்

கூப்பி நிற்கும் அன்பர் நெஞ்சு கோயி லாம கிழ்ந்தவன்

மூப்பி றப்பு நோயி லாத மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

பிணைதல் - சேர்தல்; செறிதல்; கொண்டு - மூன்றாம் வேற்றுமை உருபு; போற்றிசெய்தல் - துதித்தல்; கோயிலா - கோயிலாக; மூப்பு இறப்பு நோய் இலாத - முதுமை, சாவு, நோய் இவையெல்லாம் இல்லாத;

4)

இளைய காலம் இன்ப(ம்) நாடி எந்தை தாளை ஏத்திடார்,

களையி ழந்து கோலை ஊன்று காலம் வந்தும் உள்ளிடார்,

உளைவர் மண்ணில், ஓய்த லின்றி, ஓதி உய்யெ னெஞ்சமே,

முளைநி லாச்ச டைக்க ணிந்த மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

களை - அழகு; உள்ளிடார் - 1) உள்ளுதல் செய்யார் - எண்ண மாட்டார்; 2) உள் இடார் - உள்ளத்தில் வைக்கமாட்டார்; உளைதல் - மனம் வருந்துதல்; ஓய்தல் இன்றி - ஓயாமல்; முடிவின்றி; ( குறிப்பு : ஓய்தலின்றி - இச்சொற்றொடரை இடைநிலைத்தீவகமாக, "உளைவர் மண்ணில் ஓய்தலின்றி" என்றும் "ஓய்தலின்றி ஓதி உய் என் நெஞ்சமே" என்றும் இருபுறமும் இயைத்துப் பொருள்கொள்ளலாம்);

ஓதி உய் என் நெஞ்சமே - (அவர்களைப் போல் இராமல், ஈசனை) ஓதி உய் என் நெஞ்சமே; (சந்தம் கருதி னகர ஒற்றுத் தொக்கது);

5)

ஞானி மார்கள் நாடு கின்ற நாதன் நால்வர் இன்தமிழ்த்

தேனி சைத்து வாழ்த்து கின்ற சீலர் உள்ம கிழ்ந்தவன்

வானி லுள்ள தேவர் ஏத்த வல்வி டத்தை உண்டவன்

மோனி யாயு ரைத்த ஆலன் மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

ஞானிமார்கள் - ஞானியர்; (மார், கள் - பன்மை விகுதி); நால்வர் இன் தமிழ்த் தேன் இசைத்து - நால்வர் பாடியருளிய தேவார திருவாசகம் முதலிய இனிய தமிழ்த்தேனைப் பாடி; வாழ்த்துகின்ற சீலர் உள் மகிழ்ந்தவன் - வணங்கும் சீலம் உடையவர்கள் உள்ளத்தில் மகிழ்ந்து உறைபவன்; மோனி ஆய் உரைத்த ஆலன் - கல்லாலின்கீழ்ச் சனகாதியருக்கு மௌனமாகவே வேதப்பொருளை உபதேசித்தவன்; (மோனி - மௌனி); (ஆலன் - கல்லாலின் புடையமர்ந்தவன்). (அப்பர் தேவாரம் - 4.88.1 - "ஆலனை ஆதிபுராணனை");

6)

பெற்றம் ஒன்றை ஏறி வந்து பிச்சை கொள்ளும் எம்பிரான்

கற்றை வேணி யிற்ப ரந்த கங்கை யைக்க ரந்தவன்

பற்றி லார்க ளாய்த்தி ருந்து பாதம் ஏத்து வார்துணை

முற்ற லாமை ஓடு பூண்ட மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

பெற்றம் - இடபம்; எருது; எம்பிரான் - எம் தலைவன்; வேணி - சடை; கரத்தல் - ஒளித்தல்;

பற்று இலார்கள் ஆய்த் திருந்து பாதம் ஏத்துவார் துணை - வேறு பற்றுகள் எதுவும் இன்றி அழகிய திருவடியைத் துதிப்பவர்களுக்குத் துணை ஆனவன்; (திருந்துதல் - அழகு பெறுதல்); (அப்பர் தேவாரம் - 4.11.1 - "பொற்றுணைத் திருந்தடி பொருந்தக் கைதொழ"); முற்றல் ஆமை ஓடு பூண்ட - முதிர்ந்த ஆமையின் ஓட்டினை அணிந்த; (சம்பந்தர் தேவாரம் - 1.1.2 - "முற்றலாமை இளநாகமோடு ஏன முளைக்கொம்பு அவைபூண்டு");

7)

சிறுவ ராயுள் இற்றை யோடு தீர்ந்த தென்று கொன்றிடக்

கறுவி வந்த கூற்றை அன்று காலி னாலு தைத்தவன்

மறுவி லான்தொ ழும்பர் உள்ளன் வான வர்க்கி ரங்கியோர்

முறுவ லாற்பு ரங்கள் அட்ட மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

சிறுவர் ஆயுள் - மார்க்கண்டேயரது வாழ்நாள்; இற்றையோடு - இன்றோடு; (இற்றை - இன்று); கறுவுதல் - சினக் குறிப்புக்காட்டுதல்; கூற்றை - காலனை; மறுவிலான் - மறு இலான் - குற்றம் அற்றவன்; தொழும்பர் உள்ளன் - அடியவர் உள்ளத்தில் இருப்பவன்; (தொழும்பர் - அடியவர்);

வானவர்க்கு இரங்கி ஓர் முறுவலால் புரங்கள் அட்ட - தேவர்களுக்கு இரங்கி ஒரு சிரிப்பால் முப்புரங்களையும் அழித்த; (அடுதல் - அழித்தல்); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 1.24.1 - "மேவார் புரமூன் றட்டா ரவர்போலாம்"); (சம்பந்தர் தேவாரம் - 1.124.6 - "திரிபுரம் ஒருநொடி யினிலெரி சென்றுகொள் வகைசிறு முறுவல்கொ டொளிபெற நின்றவன்" - சிறுமுறுவல் - புன்னகை);

8)

தீது செய்ய எண்ணி வந்த தென்னி லங்கை மன்னழப்

போது போன்ற பாதம் ஊன்று பொற்பி னான்அ ருட்கடல்

யாது மாகி எங்கும் உள்ள ஐயன் ஆர்ப்ப ரித்தலை

மோது கின்ற வேணி அண்ணல் மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

தீது - தீமை; குற்றம்; பாவச்செயல்; தென் இலங்கை மன் - அழகிய இலங்கைக்கு அரசன் - இராவணன்; போது போன்ற பாதம் ஊன்று - பூப் போன்ற பாதத்தின் விரலை ஊன்றிய; பொற்பு - குணம்; தன்மை; அருட்கடல் - கருணைக்கடல்; யாதும் - எதுவும்; ஆர்ப்பரித்து அலை மோதுகின்ற வேணி அண்ணல் - கங்கையின் அலைகள் மோதுகின்ற சடையை உடைய பெருமான்; (ஆர்ப்பரித்தல் - ஆரவாரித்தல்; வேணி - சடை);

9)

விண்டு கேழல் வேதன் அன்ன வேடம் ஏற்று நேடவே

பண்டு நின்ற தீப்பி ழம்பு பாடு வார்க்க ருள்பவன்

வண்டு நாடும் அம்பை ஏவு மன்ம தன்ற னைச்செறு

முண்ட நாட்டம் உள்ள எந்தை மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

விண்டு கேழல் வேதன் அன்ன வேடம் ஏற்று நேடவே - விஷ்ணு பன்றி உருவும் பிரமன் அன்னப்பறவை உருவும் கொண்டு தேடும்படி; (விண்டு - விஷ்ணு; கேழல் - பன்றி; வேதன் - பிரமன்; வேடம் - வடிவம்; கோலம்; நேட - தேட); பண்டு நின்ற தீப்பிழம்பு - முன்னொரு காலத்தில் ஓங்கி நின்ற சோதி; பாடுவார்க்கு அருள்பவன் - பாடிப் போற்றும் பக்தர்களுக்கு அருள்புரிபவன்; வண்டு நாடும் அம்பை ஏவு மன்மதன் தனைச் செறு - வண்டுகள் விரும்பும் மலர்களை அம்பாக ஏவும் காமனை அழித்த; (செறுதல் - அழித்தல்); முண்ட நாட்டம் உள்ள எந்தை - நெற்றிக்கண் உடைய எம் தந்தை; (முண்டம் - நெற்றி; நாட்டம் - கண்); மூவலூரில் மூர்த்தியே - மூவலூரில் எழுந்தருளியிருக்கும் மூர்த்தியான சிவபெருமான்;

10)

பொய்த்த வங்கள் ஓம்பு கின்ற புல்லர் வார்த்தை போற்றிடேல்

எய்த்தல் இன்றி இன்பம் ஆக எண்ணி னீர்கள் ஏத்துமின்

கைத்த நஞ்சை உண்டொ ளித்த கண்டன் நீல வண்டினம்

மொய்த்த லம்பு சோலை சூழ்ந்த மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

பொய்த்தவங்கள் ஓம்புகின்ற புல்லர் வார்த்தை போற்றிடேல் - பொய்யான தவங்களைப் பேணுகின்ற கீழோர் சொல்லும் சொற்களை மதிக்கவேண்டா; எய்த்தல் - இளைத்தல்; மெய்வருந்துதல்; எண்ணினீர்கள் - எண்ணினீர்கள் (எண்ணிய நீங்கள்) / எண்ணில் நீர்கள் (எண்ணினால் நீங்கள்); ஏத்துமின் - நீங்கள் ஏத்துவீர்; (முன்னிலைப் பன்மை ஏவல்); கைத்த நஞ்சை உண்டு ஒளித்த கண்டன் - கசக்கும் விடத்தை உண்டு கண்டத்தில் ஒளித்து அருளியவன்; நீல வண்டினம் மொய்த்து அலம்பு சோலை சூழ்ந்த - கருவண்டுகள் மொய்த்து ஒலிக்கின்ற (முரல்கின்ற) பொழில்கள் சூழ்ந்த; (அலம்புதல் - ஒலித்தல்);

11)

கனியு(ம்) நெஞ்சர் கூப்பு கையர் காத லோடு போற்றிடும்

இனியன் நாளும் இன்ப(ம்) நல்கும் எங்கள் ஈசன் ஏறமர்

தனியன் நாரி பங்கன் ஆறு தாங்கி ஆல தன்புடை

முனிவ ருக்க றங்க ளோது மூவ லூரில் மூர்த்தியே.

கனியும் நெஞ்சர் கூப்பு கையர் காதலோடு போற்றிடும் இனியன் - கனிந்த உள்ளமும் கூப்பும் கைகளும் உடைய பக்தர்கள் அன்போடு போற்றும் இனியவன்;

நாளும் இன்பம் நல்கும் எங்கள் ஈசன் - அவர்களுக்கு எப்போதும் இன்பமே அருளும் எம்பெருமான்;

ஏறமர் தனியன் - இடபவாகனன், ஒப்பற்றவன்; (தனியன் - ஒப்பற்றவன்; தனித்து இருப்பவன்);

நாரி பங்கன் - அர்த்தநாரீஸ்வரன்; (பட்டினத்து அடிகள் - திருஏகம்பமுடையார் திருவந்தாதி - 11.29.48 - "தனியவர் தையல் உடனாம் உருவர்");

ஆறு தாங்கி - ஆற்றினைத் தாங்கியவன் - கங்காதரன்;

ஆல் அதன் புடை முனிவருக்கு அறங்கள் ஓது - கல்லாலமரத்தின்கீழ்ச் சனகாதி முனிவர்களுக்கு மறைப்பொருளை ஓதிய;

மூவலூரில் மூர்த்தியே - மூவலூரில் உறைகின்ற பெருமான்;

வி. சுப்பிரமணியன்

----------- --------------